በሩቅ ሰማይ ውስጥ አንድ ትንሽ ደመና ተወለደ። እናቱ እና አባቷ ግን ክረምቱ ሲያበቃ አብቅተዋል። ትንሹ ደመና ለራሱ ይደነቃል ፣ “እኔ የስትራቱስ ደመና መሆኔ ሊሆን ይችላል? ግን እንዴት ፣ እኔ በጣም ትንሽ ነኝ። ”

“ምናልባት እኔ የሰርረስ ደመና ነኝ? ግን እንዴት ፣ በበቂ ሁኔታ አልበርም። ”

“ምናልባት እኔ የኩሙሉስ ደመና ነኝ? ግን አይደለም ፣ እኔ በቂ እብሪተኛ አይደለሁም። ”

“አውቃለሁ ፣ አውቃለሁ” ትንሹ ደመና “እኔ የናምቡስ ደመና መሆን አለብኝ!” አለ። ሆኖም ትንሹ ደመና ምንም ዝናብ አላመጣም።

ትንሹ ደመና ግዙፍ ደመናዎችን በየአቅጣጫው እያየ። ከዚያም ራሱን እያየ “ለምን እኔ የተለየሁ ነኝ?” ብሎ ማሰላሰል ጀመረ።

አነስ ባለ መጠን ፣ ማድረግ የሚችለውን ፈጽሞ እንደማያደርግ ያውቅ ነበር። የትም ቢሄድ ፣ ለሌሎቹ ደመናዎች አይቀበለውም። ከሌሎቹ ደመናዎች ያነሰ ጥላን በመስጠት ፣ የማይረባ ሆኖ ይሰማው ጀመር። እናም ዝናብ መስጠት ስላልቻለ ትንሹ ደመና ደመና መሆን የማይገባውን ማመን ጀመረ።

ትንሹ ደመና በሰማይ ላይ በየቀኑ ሲያንዣብብ ፣ ቤት አልባ ሰው ፣ ተንሳፋፊ ፣ በከባድ ሙቀት ውስጥ በየቀኑ እየሠራ አየ። ደመናው ጮክ ብሎ “ለእዚህ አዛውንት ጥላ እሰጣለሁ እና በሄደበት ሁሉ እከተለውበታለሁ” ብሎ አሰበ። ብዙ ቀኖች እና ብዙ ሌሊቶች ፣ ትንሹ ደመና በሚንጠባጠብ ላይ ተንሳፈፈ። ተንሳፋፊው መጠለያ ባገኘ ቁጥር ትንሹ ደመና ሽፋን ለመስጠት ወደ አደባባይ ተመልሶ እስኪመጣ በትዕግስት ይጠብቀዋል።

ሽማግሌው በሄደበት ሁሉ የተከተለውን ተመሳሳይ ደመና አስተውሏል። ተንሳፋፊው ከላይ ወዳለው ወደ ጥቃቅን ደመና እየተመለከተ “ምናልባት አንድ ሰው ያስብልኛል እና በማንነቴ ይደሰታል” አለ።

ሰውየው በበረሃ ሲቅበዘበዝ ደመናው ከላይ ተከተለ። ምንም እንኳን ዝናብ መስጠት ባይችልም ፣ ትንሹ ደመና በጣም የሚያስፈልገውን ጥላ መስጠቱን በማወቅ ለራሱ ጥሩ ስሜት ሊሰማው ጀመረ። ከጉዞው በኋላ አዛውንቱ በእህል ማሳ ውስጥ ሥራ በማግኘታቸው ተደሰቱ። በርኅራ full የተሞላው ትንሹ ደመና እሱን ከለለ።

የዝናብ አስተናጋጁ አዛውንቱን “ምናልባት ፣ ዝናብ በመጥለሉ እድለኛ ከሆንክ ፣ በሚቀጥለው ሳምንት ተጨማሪ ስንዴን ለመውሰድ ወደ ሥራህ መመለስ ትችላለህ” አለው። ሆኖም ዝናብ አልዘነበም። አንድ ጠብታ አልታየም። ተንሳፋፊው ተንበርክኮ ፣ ወደ ነጎድጓድ ለመስማት ተስፋ በማድረግ ጆሮውን መሬት ላይ አደረገ። እሱ አንድ ዛፍ ላይ ወጣ ፣ ለማየት ብቻ ፣ አንድ የኒምቡስ ደመና አልታየም።

ሳምንቱ ወደ ፍጻሜው ሲቃረብ ፣ ትንሹ ደመና የአዛውንቱ ፊት ውጥረት እና መውረዱን አስተዋለ። ያለ ሥራ እና የሚበላ ምንም ነገር ባለማግኘቱ ፣ አዛውንቱ ሆዱን ለመሙላት በቆሻሻ መጣያ ገንዳዎች ውስጥ ገቡ። ትንሹ ደመና ፣ በአሮጌው ሰው አፍሮ ፣ በአጠገቡ ለመታየት አልፈለገም።

ትንሽ ከሄደ በኋላ ትንሹ ደመና ሀሳቡን ቀይሮ ከላይ ወደሚያንዣብበው የእህል እርሻ አመራ። የውሃ ጠብታ አልተፈጠረም። ሆኖም ከላይ ከሚመለከቱት ትላልቅ ደመናዎች የሳቅ ፍንዳታ ተሰማ።

ትንሹ ደመና ከበረዶው ጋር ሊዋሃድ ወደሚችልበት ተራራ ወጣ። አዛውንቱ ግን ደመናውን የለመዱ ሲሆን ወዴት እንደሚሄድ ለማወቅ ይጓጓ ነበር። ፈልጎ ከሌላው ደመና ሲሸሽ አየ።  

“ለምን ወጣህ?” ተንሳፋፊው “በቀን ጥላን ሰጠኸኝ ፣ በሌሊትም ጠብቀኸኛል። በየጠዋቱ ተዘጋጅተኸኛልና ትጠብቀኝ ነበር። ” ትንሹ ደመና ምላሽ አልሰጠም ነገር ግን መሸሹን ቀጠለ። "ስምዎ ምን ነው?" ሰውዬው ጮኸ ፣ ማሳደዱን ቀጠለ።

ደመናው ጥንካሬውን በማጣቱ ፍጥነት ቀንሷል ፣ “እኔ ያለ ስም እና ያለ ዓላማ ደመና ነኝ። እኔ ጥላን ለመስጠት በጣም ትንሽ ነኝ እና ዝናብ አላፈራሁም። ከዚህ በላይ የምሠራው ነገር የለም። ለምን ትጨነቃለህ? እርስዎ ተንሳፋፊ ነዎት። አሁን እባክህ ፍቀድልኝ። ” ቀስ በቀስ ፍጥነትን ስለወሰደ ደመናው ተናገረ።

ደመናው ቆሞ ሲመለከት ሰውዬው “እናትና አባትህን አውቃለሁ” ሲል ጮኸ።

ስለእነሱ ምን ልትነግረኝ ትችላለህ? ” ደመናው ጠጋ ብሎ እየበረረ ጠየቀ።

“በዘመናቸው ታላቁ የዝናብ ደመና ነበሩ። ዛፎች ረዣዥም ፣ ፍሬ የበዛ ፣ ውሃም የበዛ ነበር። ነገር ግን እነሱ ከሄዱ ጀምሮ በየአገሮቹ ድርቅ ተከስቷል። ዛፎች አሁን ያነሱ ናቸው ፣ ፍሬው እንደበፊቱ ብዙ አይደለም ፣ ውሃም ጠፋ። ” ሰውዬው ቆም ብሎ በመቀጠል ፣ “ብዙዎች ተሠቃዩ ምክንያቱም ማንም ቦታውን ለመውሰድ አልተነሳም።” ደመናው እንደ እናቱ እና አባቱ ካለው ታላቅ ደመና ምን ሊማር እንደሚችል በማሰብ አዘነ።

በእውነቱ ፣ ወላጆችህ ሊሰጡዎት የፈለጉትን ስም አውቃለሁ። ደመናው ቀረበ ፣ ክንድ ሊደረስበት ይችላል። “ስምህ ኢቫን ነው ፣ ትርጉሙም ከብልጽግና እና ዕፁብ ድንቅ ጸጋ ሕይወት በፊት የጥበብ ሕይወት ማለት ነው።

በጉጉት ዓይኖቹን አዛውንቱን ሲመለከት ከትንሹ ደመና ከባድ የኃፍረት ሸክሞች ተነሱ። የትንሹ ደመና ፊት መለወጥ ጀመረ ፣ እናም በራስ መተማመን “ማን ነህ?”

“እኔ የፈጠርኩህ እኔ ነኝ። እኔ ወላጆችህን የሠራሁት እኔ ነኝ። ”

ኢቫን ብዙ ጊዜ እየጠነከረ እና እየጠነከረ ማደግ ጀመረ። ብልጭታዎች ከዓይኖቹ ስር መፈጠር ጀመሩ።

“ወላጆቼን ከእኔ ለምን ወሰዳችሁኝ?” ኢቫን ጠየቀ ፣ አሁንም እያደገ ነው።

“ጊዜያቸው ደርሶ እርስዎ በመወለዳቸው በጣም ዕድለኞች ናችሁ ፣ ምክንያቱም ውሃ በማቅረብ ብዙ ሰዎችን ለማዳን ጉልበታቸውን በሙሉ አውለዋል። ከእነሱ የተረፋችሁት ሁሉ ናችሁ። ” አዛውንቱ ቃላቱ እንዲሰምጡ እና ከዚያ በመቀጠል “ውሃ ከሌለ - ማለትም ፣ ያለ እርስዎ - ሰዎች በሕይወት አይኖሩም። እኔ እንደምፈልግህ ሁሉ እነሱም ይፈልጉሃል። ”

አዛውንቱ ገና እየተናገሩ ሳሉ ኢቫን አደገ እና አደገ እና ወደ ኃይለኛ ደመና አደገ። 

“እየዘነብኩ ነው! እየዘነበ ነው! ” እንባው በምድር ላይ እንደወደቀ ኢቫን ተመለከተ።

“በራስህ ላይ ዝቅ አድርገህ ታየህ ይሆናል ፣ ግን እኔ ማን እንደሆንኩ ሁል ጊዜ አውቃለሁ። ከፈጠርኳቸው ደመናዎች ሁሉ ጥላ የሰጠኸኝ አንተ አይደለህም? እላችኋለሁ ፣ ታናሽ እና ብቸኛ ካልሆኑ ፣ ባላወቁኝም ነበር።

እርስዎ ለመሆን የታሰቡበት ለመሆን ጊዜው አሁን ነው። የርህራሄነትዎ እና የእፍረትዎ ቀናት አልፈዋል። ታላቅ ለመሆን የሚፈልጉ ሁሉ ትንሽ ለመሆን ፈቃደኞች መሆን አለባቸው ፣ እና ከሁሉ የላቀ ለመሆን የሚፈልጉ ሁሉ ከሁሉም ትንሹ ለመሆን ፈቃደኛ መሆን አለባቸው። ለመጀመር ለምን በጣም ትንሽ እንዳደረግሁዎት ያውቃሉ። ጊዜዎ ሲደርስ በልጄ እንደሚያምኑ አውቅ ነበር።

በወጣትነትዎ ጊዜ ሁሉ እጥረት እንዲገጥማችሁ ትንሽ የሰጠኋችሁ እኔ ነኝ ፣ እናም ስለዚህ ፍላጎታችሁን ወደ እኔ ኑ። በደስታ ፣ እርስዎ እንዴት እንደሚቋቋሙ ለማየት እና ተስፋዎ ምን ያህል ጠንካራ እንደሆነ ለመወሰን በእናንተ ላይ ችግሮችን አኖርኩ። በሕይወት ውስጥ እንድትኖር እና እንድትጸና ስምህን እና ምኞትን የከለከልኩህ እኔ ነኝ።

ኢቫን በአረጋዊው ሰው ቃል ተደስቷል ፣ ይህም ብዙ መጽናናትን አመጣ። ኢቫን በጣም ግዙፍ ከመሆኑ የተነሳ ግዙፍ ተራሮችን አልedል። በሰማይ ላይ ከፍ ብሎ ሲያንዣብብ ጥላውን ተመለከተ እና ምን ያህል ግዙፍ እንደ ሆነ ተደነቀ። አዛውንቱ “እርስዎ የፈለጉትን ያህል ብቻ ነዎት” ሲሉ ኢቫን ሊናገር ነበር።

​