የውጊያ ከበሮዎች የመንደሩ ነዋሪዎች ምስረታውን እንዲጓዙ አደረጉ። ለባርነት ሁለት ውጊያዎች ብቻ ተሸንፈው እነዚህ መንደርተኞች ያሰቡት አማራጭ አልነበረም። ሴቶች እና ሕፃናት ከወንዶች ጋር ለመቀላቀል መሣሪያ ይዘው ነበር።

ለጨፈሮች እና ለበዓላት ቢጠቀሙም ፣ አድሬናሊን ለመትከል ያገለገሉት እነዚህ የጦር ማሽኖች በፈጠሩት በእጆቹ የእንጨት ከበሮ መምታቱን ቀጥሏል። የመንደሩ ነዋሪዎች ደረጃ በደረጃ አንድ ወጥ ፣ ዳ-ዳ-ዳ ቡም-ቡም-ቡም ፣ ዳ-ዳ-ዳ ቡም-ቡም-ቡም።

አንዳንዶቹ ገበሬዎች ፣ መምህራን እና አናpentዎች ቢሆኑም ፣ እያንዳንዱ የመንደሩ ነዋሪ መዋጋትን ፣ መከላከልን እና መከላከልን ተምሯል። ደረጃዎች ለማደግ እና ለመዘርጋት ተሰራጩ ፣ ግን ለእነሱ ምን እንደተቀመጠ አውቃለሁ። የተተነበየ ይመስል የሚፈጸሙትን የማይታዩ ክስተቶች በዓይነ ሕሊናዬ ማየት ጀመርኩ።

ብዙ ጊዜ ያየሁትን ነገር ታዘብኩ። በድል አድራጊነት ድል ወደሚመጣው ከብዙ ወታደሮች ምድር ተንቀጠቀጠ። የመንደሩ ነዋሪዎች የፊት እና የሁለተኛ ደረጃን ያሟጠጡ ቀስቶችን ጥቅጥቅ ብለው ለቀቁ። ዒላማውን ያመለጠ ቀስት የለም ፣ አሁንም በጣም ብዙ ጠላቶች አሉ። ከኮረብቶች ባሻገር እና ከርቀት ፣ በደመና ተጥሏል ተብሎ የታሰበው ፣ እስከመጨረሻው የጠላት ክፍፍሎች ነበሩ።

የውጭ መከላከያን ዘልቆ ሲገባ ሁሉም የጠላት ክፍፍሎች ተጭነዋል። ስፍር ቁጥር የሌላቸው ስለነበሩ ስንት ጠላቶች እንደሞቱ ምንም ለውጥ የለውም። የመንደሩ ነዋሪዎች የእግረኛ ወታደሮቻቸውን አሰማሩ ፣ ግን ተኳሃኝ አልነበሩም። ጩኸቶች ከብረት ግጭት የበለጠ ጮክ ብለው ይጮኻሉ። እኔ የምሰማቸው ድምፆች ከራሱ ጥቃት ነው ወይስ ከትዝታ ውስጥ በጭንቅላቴ ውስጥ የሚያስተጋቡ መሆናቸውን ማወቅ አልቻልኩም።

በገዛ መንደሬ ላይ ከደረሱት ተመሳሳይ ጥፋቶች ስሸሽ ገና ልጅ ነበርኩ። ሕዝቤ ከወጣትነት ጀምሮ ለመዋጋት የሰለጠነ ፣ ወይም አብዛኛዎቹ የንጉሱ ተዋጊዎች ከመንደሬ የመጡ መሆናቸውን በጭራሽ አያስቡ። ከአቅም በላይ የሆነ ኃይል አጠፋን። ብቸኛ ተርፌ እንደመሆኔ ሌሎችን ለመፈለግ በገጠር ውስጥ ተጓዝኩ። በሕይወት የተረፉትን ስፍር ቁጥር የሌላቸው ፍርስራሾችን በማለፍ ተስፋዬ ጠፋ። ያኔ ምድሪቱ ዝም ስትል ጭፍሩን ወደ ፊት ሲመለከት ለማየት ተመለከትኩ።  

ብዙም ሳይቆይ ወደሚቀጣጠለው መንደር እየተቃረበ ፣ ነፋሻማ ትከሻዬ ላይ ተጓዘ። የገረመኝን አንድ ወጣት ጢስ ጠራርጎ ወሰደ። በሕይወት የተረፉትን በአጭሩ ከፈለገ በኋላ ጮኸ እና እንደገና ጮኸ። እንደ ሹክሹክታ ሳይሆን መልስ የሰጠ የለም። ኮረብቶች እና ተራሮች በመንገዱ ላይ ሁሉንም በበላው ጭፍራ ለመርገጥ እና ለመጨፍለቅ በጣም ፈርተው ስለነበር ቃላቱ አልተስተጋቡም።

በዚያው ምሽት ወጣቱ ባድማ በሆነው መንደሩ ውስጥ ፍርስራሹ ሌሊቱን ሙሉ ሲቃጠል ቀጥሏል። ጡንቻዎቹ በደንብ ቃና ፣ ዘንበልጠው እና ጠንካራ ነበሩ። ከጉድጓዱ ውስጥ ላብ ተንጠባጠበ። እቶን በእሳት ነበልባል ፈነጠቀ። እንፋሎት እጆቹን እና እጆቹን እያወዛወዘ። ሰይፉ አንጸባረቀ ... ምናልባትም ከተቀጣጠለው ነበልባል የበለጠ ብሩህ ይሆናል። እሱ ከብረት ይልቅ ከእሳት የተሠራ ይመስል ነበር። ያልታወቀ አካል ሊሆን ይችላል? ይደንቀኛል.

የማወቅ ጉጉት ፣ ወደ እኔ ቀረብኩ። ሲደበድብ ሲያለቅስ ማየቴ አስደነቀኝ። እሱ በሚታጠፍበት ሰይፍ ላይ እንደወደቀ እንባዎቹ ወዲያውኑ ተንኖ ሄዱ። እሱ በጦርነት ተደብድቦ ነበር እና የሚያውቀው ሁሉ ጠፍቷል።  

ጭንቅላቱ በትልቅ ድንጋይ ላይ ሲመታ ራሱን ባላወደቀ ኖሮ ዕጣ ፈንታው የመንደሩ ሰዎች ነበር። አሳዳጊው ፈረሱ መቆጣጠር አቅቶት ከሚወረውሩት ከአርባ እስከ ሃምሳ ጦር ወረወረው። በጭንቅላቱ ላይ ቁስሉ ተቧጥጦ በአንገቱ እና በግንባሩ ላይ ያለው ደም ተሰብሯል። እሱ ቢታገሰውም እኔ እንደ እኔ ልቡ ባለማጣቱ ተገርሜ ነበር። ራሱን አዲስ መሣሪያ ለማዘጋጀት ያለውን ጽናት አደንቃለሁ ፣ ግን ብዙም ለውጥ አያመጣም።

በአሁኑ ጊዜ ወጣቱ ተዋጊ ሳይበላ ፣ ሳይተኛ ወይም የአባቱን ቋት ሳይተው ለሦስት ቀናት ያህል ፎርጅድ ነበር። የመዶሻ ጩኸቱ ውጊያው ከመጀመሩ በፊት አድሬናሊን ወደ ተዋጊው ደረት ውስጥ በመዝመት በተራመደ ከበሮ ድባብ ቀጥሏል።

ወጣቱ በመጀመሪያ ችሎታውን ያገኘው በልጅነቱ ነበር። አባቱ የከተማው አንጥረኛ እንደ ተማሪው ወስዶታል። ያኔ አባቱ የሠራውን ሰይፍ ሁሉ ይዞ ነበር። ስለዚህ ፣ እሱ በመጨረሻ የሰይፍ መጥረጊያ እና ዋና ሰይፍ ሆነ። ማንኛውም ጉድለት ካለ ፣ ስለማንኛውም ስህተት ፣ ወደ እሳት ተወረወረ። ምንም ጥረት ቢደረግ ፣ ከፍፁም ያነሰ ማንኛውም ነገር ለሚጠቀምበት ጎጂ ይሆናል። ሰይፉ የአንድ መንደር መተዳደሪያ የተመካው የጦረኛ ሕይወት እና ጥንካሬ ነበር።  

በአናithው ውስጥ ወደ እኩዮቹ እየጠጋሁ ፣ በሰሌዳው አጠገብ የማላውቃቸው ጽሑፎች እና ውስብስብ ንድፎች እንዳሉ አስተዋልኩ። ይህን ሰይፍ ብዙ ጊዜ ሊታጠፍ የሚችል ሰይፍ ሰምቼ አላውቅም። በእሳተ ገሞራ ግርጌ ላይ ከምድጃው ከሚወጣው የእሳት ነበልባል ጋር በሚመሳሰል ደማቅ ብሩህነት የሚንፀባረቅ አንድ ዓይነት አሳላፊ agate ነበር። ይህ ድንጋይ በሆነ መንገድ እሳቱን ያጠመደ ይመስል ነበር።

ሰይፉ በመጨረሻ ተጠናቀቀ ብዬ ባሰብኩበት ጊዜ ወጣቱ እሳቱን ወደ እቶኑ ልብ ውስጥ ገባ ፣ እዚያም በጣም ሞቃታማ ነበር። የምድጃው እቶን ቀይ ሆነ ፣ ሊፈነዳ ይችላል ብዬ ፈርቼ ነበር ፣ ግን ከዚያ በበረዶ በተሸፈነው ወንዝ ውስጥ ሰይፉን ለማስገባት ወደ ውጭ በፍጥነት ሄደ። በረዶው ሲሰነጠቅና እንፋሎት ሲወጣ ጆሮዎቼን ከጭንቅላቱ ሸፍ I ነበር።

ሰይፉን ሲያወጣ የአይሪኢስቲክ ቀለሞች ያንፀባርቃሉ። በረዶው ለብዙ ማይሎች ተሰብሯል ፣ ከወንዝ ፈንታ ፣ ግዙፍ ሐይቅ ገለጠ። ወጣቱ ከአንድ የበረዶ ንጣፍ ወደ ሌላው ተንሳፈፈ። የበረዶ ንጣፎች ወደ ላይ እና ወደ ታች ቢደናቀፉም እንቅስቃሴዎቹ ፈጣን ነበሩ። ወደ ሐይቁ ማዶ ሲደርስ በዝምታ በማክበር ወደ አንድ ጉልበቱ ዝቅ አለ።

እኔ ምላጭ ጠርዝ በጣም ጥሩ እስኪመስል ድረስ ብዙ ጊዜ የታጠፈውን ሰይፍ አየሁ። በተሰማኝ ኃይለኛ ሥቃይ ምክንያት በፍጥነት ዞር አልኩ። ከዓይኖቼ ያለውን አለመመቸት ሳሻግረው በጣቶቼ ላይ ደም አስተዋልኩ። ያኔ ይህ ተራ ሰይፍ እንዳልሆነ አውቃለሁ። ታላቅ አክብሮት ነበረው። ሊታይ የሚችለው በአንድ ጊዜ ለጥቂት ጊዜ ብቻ ነው።

ሰይፉ በማያወላውል እምነት “ከእኔ ጋር አንድ እስከሆነ ድረስ አብረን እንዋጋለን” አለ። በድምፁ ውስጥ ተንኮለኛ ተሰማ። ልክ እንደ ቆንጆ ጥበበኛ ነበር። አሁን ወጣቱ ለምን በትጋት እንደሚሰራ ተረዳሁ።

ቀጠለ ፣ “እንድታኮሩኝ እድል እሰጣችኋለሁ ፣ ግን ገና ጨርሳችኋል። ያኔ ወጣቱ ወደ ተራራ አመራ።

ወደ ተራራው የሚያመራው ስንጥቅ በጣም ጨለማ ነበር። በዋሻ ውስጥ የጩኸት እና የጩኸት ሽብር አስተጋባ - የሰዎች ቃላት እንደ አጋንንት ፍጥረታት በሚመስሉ ድምፆች። ችቦው በነዚህ ፍጥረታት እስትንፋስ ተንሳፈፈ። በተፈቱ ድንጋዮች ላይ ስሰናከል አሁን ዓይነ ስውር እና ጥገኛ መሆን ምን እንደሚሰማኝ አወቅሁ። እንዳመለጥኩ የገባንበትን ምንባብ ለማግኘት በመሞከር በግድግዳዎች በኩል እጆቼን እጠቀም ነበር። ችቦው ሲጠፋ ፍጥረታት ሲጠጉ በመስማቴ ደነገጥኩ። ያን ጊዜ ሰይፉ ወዲያው አበራ። በዙሪያዬ እያየሁ ፣ ምንም ፍጥረታት በእይታ አለመኖራቸው በጣም ደነገጥኩ። በግድግዳው ላይ ጥላዎች ብቻ ነበሩ ፣ ግን እነዚህ ከሰይፍ በሚያንጸባርቅ ብርሃን ጠፉ።

ወጣቱ ተዋጊ ወደ ተራራው ጥልቅ ጨለማ ገባ። አየሩ ቀጭን እና ታፈነ። ጭንቅላቴ ቀላል መስሎ ሰውነቴ በእያንዳንዱ እርምጃ ተዳከመ። በድንገት የአጋንንት-ጭራቆች ጭፍጨፋ ከጨለማው ጥላ ተነስቶ ጥቃት ደረሰበት። ከየት እንደመጡ ዋሻም ሆነ መንገድ አልነበረም።

አንዳንዶቹ በጣም ግዙፍ ሰዎች ፣ ሌሎች ትንሽ ገና በቁጣ ፈጥነው ነበር ፣ እና ሌሎች ደግሞ በጨረፍታ በጣም የሚስብ መሣሪያ ነበር። ለእኔ ምንም ትኩረት ባለመስጠታቸው በአንድ ምኞት ተራመዱ - ብርሃኑን ለማጥቃት እና ለመጨፍለቅ። ወጣቱ ወደ ግራ እና ወደ ቀኝ እየሮጠ ፣ እየገፋ ፣ እየወጋ ፣ እየወጋ።

ወደ ፊት እንዳያልፍ ለመከላከል ሌላ ሌጌዎን በፍጥነት ታየ። ሆኖም የተከሰሱትን ሁሉ ፣ የጦረኛውን ኃይል ማሸነፍ እንደማይችሉ በመገንዘብ በተሸነፈ ሽንፈት እስኪያቆሙ ድረስ መታ። ሲሄዱ ወይም ከዓይን ሲጠፉ ፣ ጅራፍ ወደ ውጭ ወረወረ። አንዳንዶቹ በብረት ቁርጥራጮች ፣ በትጥቅ እና በአለባበሱ ውስጥ የተቦረቦረ ፣ ምላሱን የሾለ ፣ ሥጋውን ያቃጥላል።

ሁለቱም ቁርጭምጭሚቶች በድንገት ተንቀጠቀጡ ፣ ከመንቀሳቀስ ተጣብቀዋል ፣ ሰይፉን ከእቅፉ ለማውጣት ጅራፋቸውን ገረፉ። ያን ጊዜ ሰይፉን የያዘው ቀኝ እጁ ቆዳውን በሚወጋው የእሳት መስታወት ቁርጥራጭ ባለው ጅራፍ ተጨናነቀ። እጁን በያዘ ቁጥር ቁጥቋጦዎቹ ጥንካሬውን ያዳክሙታል።

ጅራፌን ይ and ወደ ግራ እግሩ ሮ rushed ጅራፉን ለመቁረጥ ፈጠንኩ ፣ ግን ቅጠሉ ቀለጠ። ያም ሆኖ አውሬዎቹን ለማዘናጋቱ በቂ ነበር። ቀኝ እጁን ነፃ በማውጣት ፣ በጅራፉ መጨረሻ ላይ በመቶዎች የሚቆጠሩ መንጠቆዎችን ማየት ችዬ ነበር ፣ ይህም መያዣውን ለማጠንከር እና ሁለቱንም ጋሻውን እና ሥጋውን ለመበጣጠስ አንድ ሰው ለመላቀቅ ቢሞክር። የግራ እግሩን እየፈታ ከጉዳት መንገድ ወደ ኋላ አስወጋኝ። ጅራፎቹ በጭካኔ ሲንኮራኮሩ ጆሮዎቼን ሸፍናቸው።

ወደ እሱ የሚጓዙትን ጅራቶች ለመቁረጥ በፍጥነት እየተንቀሳቀሰ ሳለ የልብስ ቁራጩን ቀድዶ በፍጥነት ቀኝ አንጓውን ጠቅልሏል። በየአቅጣጫው ከጠባቂው ለመያዝ ወደ አውሬዎቹ ሮጠ። ያኔ ነው ጅራፎቹ የአጋንንት አውሬዎች ልሳን ሲሆኑ ሌሎቹ ደግሞ ጅራት ወይም እጅና እግር መሆናቸውን አስተዋልኩ። እርሱን በኃይል ሊይዙት እንደማይችሉ በማየታቸውም ራቅ አሉ።

ወጣቱን ስከታተል ፣ በገደላቸው ፍጥረታት ላይ ደም አለመኖሩ ተገርሜ ነበር። ያኔ ነው ይህ የሰይፍ ሰይፍ መሆኑን የገባኝ! የሰዎችን ልብ ሊወጋ ይችላል። እኔ እንደ ሌሎች ብዙዎች ሰምቼው ነበር ፣ ግን ማንም አላየውም። ተረት ከመሆን ያለፈ ነገር ነው ብለው ያመኑ ጥቂቶች ነበሩ። ይህ ሰይፍ ጊዜ ከመጀመሩ ከረጅም ጊዜ በፊት ነበር ፣ የጥንት አፈ ታሪኮች እዚያ ውስጥ ይሠራሉ። ይህ ወጣት የሰይፉን ሰይፍ እንዴት እንደሚቀርፅ ያውቅ ነበር ፣ ግን ለምን ቶሎ አላደረገም ፣ እኔ ተገረምኩ።

ተዋጊው ዞሮ ዓይኔን አገናኘኝ ፣ ሀሳቤን እንደሚያውቅ ገለጠኝ። መጀመሪያ ፈርቼ ነበር ፣ ግን እሱ ዓይኑን ሲጠብቅ ፣ ፍርሃቴ ጠፋ። እሱን መከተሌን ያወቀው እስከ መቼ ነው?

ወደ ክንዶች ርቄ ወደ ሩቅ ሄድኩ ፣ እና አየር ከበፊቱ የበለጠ በሚደናቀፍበት ጊዜ የበለጠ ተጓዝን። በግድግዳዎቹ ላይ ውሃ በሚንጠባጠብበት ጊዜ መንገዱ ተንሸራታች እና እየወረደ ነበር። እግሬን አጣሁ ፣ ወጣቱ እጄን ሲይዝ ወደ ታች ተንሸራተትኩ። እግሮቼ በመውደቁ ላይ ተንጠልጥለዋል።

ከእኛ በፊት ማለቂያ የሌለው ስፋት ነበር። ምን ያህል እንደተስፋፋ ለመለካት የማይቻል ነበር ፣ ግን እሱ ከተራራው የበለጠ ረጅም እና ሰፋ ያለ ይመስላል! ወጣቱ በድንጋይ ላይ ወረወረው። አዳመጥኩ ፣ ግን ታች ሲመታ አልሰማሁም። ሆኖም አንድ ድምፅ “እስከዚህ ድረስ የመጡት ...

... ካልቀጠሉ ይጠፋሉ። ልቅ አለቶች ከአስተጋባው ወደቁ። ሰውነቴ በፍርሃት ተንቀጠቀጠ። እሱን ለማሻሸት ሞከርኩ ፣ ነገር ግን በእጄ ላይ ያሉት ፀጉሮች እጆቼን ነክሰዋል። ይህንን ታላቅ ገደል እንዴት እንሻገር? የገረመኝ ወጣቱ ማልቀስ ጀመረ። እንባው መሬት ላይ እንደወደቀ ፣ እነሱ ወደ ኩሬ ተቀላቀሉ።

ለዚህ ጊዜ የለም ፣ ለራሴ አሰብኩ። ተመሳሳይ ቃላት ሲወጡ የዋሻው ግድግዳዎች እንደገና ተንቀጠቀጡ። አንድ ግዙፍ ዓለት ወደ እኛ ሲወርድ ወደ ጎን እሄዳለሁ። መሬት ላይ እንደወደቅኩ ወደ ኋላ መለስ ብዬ ሳየው የድንጋይ ንጣፉን በግማሽ ለመቁረጥ ልክ ቆሞ አየሁት።  

ከዚያም ኩሬውን በሰይፍ በመምታት ፣ በሰፊው በኩል ድልድይ ተሠራ። የሀዘን እንባዎች የደስታን መንገድ እንደከፈቱ አሁን አውቃለሁ ፣ ለሚያለቅሱ ፣ ለተሻለ ነገር ተስፋ ያደርጋሉ። በእርግጠኝነት ፣ በጣም የታገሱት በጣም ደስተኛ መሆን አለባቸው።

ተዋጊው መንገዱን ማቋረጥ ሲጀምር ፣ ሰይፉ የተናገረውን አስታውሳለሁ ፣ “… ግን እርስዎ ገና ጨርሰዋል። ሰይፉ አልነበረም; ይልቁንም ወጣቱ ራሱን ሰይፍ ለመያዝ ብቁ መሆኑን ማረጋገጥ ነበረበት።

መንገዱ ከቁጥቋጦው ማፈግፈግ ሲጀምር ወደ ጠፈር ጠርዝ ተጠጋሁ። የአጋንንት ፍጥረታት አሁንም እዚያ እንደነበሩ በማስታወስ ፣ በፍጥነት ዘለልኩ። ሚዛኔን ካገኘሁ በኋላ በችኮላ ተከታተልኩ።

ከብዙ ሰዓታት በኋላ ከተራራው ማዶ ወደሚገኘው መውጫ ደረስን። በአቅራቢያ ካሉ መንደሮች ዝርፊያ የተነሳ ጭስ ሰማዩን ሞላው። በመንደሮቹ ውስጥ በቀጥታ በማለፍ ከእሱ ጋር ለመኖር ተቸገርኩ። በመንገዳችን ግራና ቀኝ ሬሳዎች ነበሩ። እንደ እኛ ተሞክሮ ፣ በሕይወት የተረፋን አላገኘንም።

ያለ ምክንያት በሚመስል መልኩ ወጣቱ በፍጥነት መሮጥ ጀመረ። ብዙ ማይሎችን ከሮጥኩ በኋላ በመጨረሻ ሲያሳድደው የነበረውን ጠላት አየሁ። እንደ ፈሪ ተሰማኝ። ይህ ወጣት ተዋጊ ወደ ውጊያው ገብቶ ብዙ አገልጋዮችን ገደለ። ሲሽከረከር እና እንደ ርግብ ሲቆራረጥ እና ሲገፋ። የእሱ እንቅስቃሴዎች ፈጣን ነበሩ ፣ ግን ቁጥጥር ይደረግባቸዋል። በእውነቱ እሱ ታላቅ ጎራዴ ነበር። ጠላት ሽንፈት እየገጠመው መሆኑን አይቶ ወደ ኋላ አፈገፈገ።

ወጣቱ ሰይፉን ወደ ሰማይ ዘረጋ ፣ እና ብርሃን በደመናው ውስጥ አበራ። በወራሪዎች የተበተኑት የመንደሩ ነዋሪዎች ይህንን ኃያል ተዋጊ ለማየት ወደ እነርሱ መቅረብ ጀመሩ። ከየት እንደመጣ ለማወቅ ፈልገው ፣ “እንደ እርስዎ ያሉ ሌሎች አሉ?” ብለው ጠየቁ።

ተዋጊው አንድም ቃል አልተናገረም። በጀግንነቱ ያደንቁት ነበር ፣ ግን ድፍረታቸው እንደቀነሰ ስመለከት አዘንኩ። እነሱም ደፋሮች እንደሆኑና ማመን እንዳለባቸው ልነግራቸው ተሰማኝ። ከዚያ እንደገና እኔ ማን እንደሆንኩ እነግራቸዋለሁ? እኔ የራሴን መንደር ለመከላከል በጣም ደካማ ነበርኩ። አዎ ተረፍኩ ፣ ግን ለምን? በፍርሃት ፣ በድብቅ ለመኖር?

“ያ ሰይፍ ነው” አንዳንዶቹ በአቅራቢያ ያሉ ሲያውጁ ሌሎች ደግሞ “አይ ፣ እሱ ተረት ብቻ ነው” አሉ።

በወጣት ተዋጊ የተገደሉት የወደቁ ጠላቶች መነሳት ጀመሩ። የመንደሩ ነዋሪዎች ሌላ ጥቃት በመፍራት አሰቃቂ ነበር። በጣም የገረማቸው ልባቸው በሰይፍ የተወጋ ሰዎች ይህንን መንደር አዲሱን መኖሪያቸው ለማድረግ በመምረጥ እንደገና ለመገንባት ለመርዳት ቀሩ። ሌሎቹ ልባቸው ያልተወጋ ፣ ሸሹ።

“እሱ ሰይፍ ነው!” የመንደሩ ነዋሪዎች ጮኹ።

ተዋጊው የጀመረውን መንደር ሁሉ ነፃ በማውጣት ጉዞውን ቀጠለ። እያንዳንዱ ማህበረሰብ ፣ ነፃነቱን ስላዳነ አመስግኖ ፣ እንዲቆይ ለመነው። ሆኖም ተልዕኮው አላበቃም።

በቀጣዩ መንደር ላይ ሄኖክሶች መከላከያን አጨናንቀው ነበር። ሴቶች እና ልጆች በተቃራኒ አቅጣጫ ወደ እኔ ሸሹ። እንደ እነሱ ያሉ የተዛቡ ፊቶችን አይቼ አላውቅም። እነሱ ሲሰደዱ ፣ ከሚያሳድዷቸው ፍላጾች መውደቅ ጀመሩ። ወንዶቹ ለጥቃት ለመሰባሰብ ቢፈልጉም ይልቁንም ወደ ኋላ አፈገፈጉ። ለምን ይሸሻሉ? አስብያለሁ. “ተዋጋ” ብዬ ጮህኩ ፣ “ተዋጋ!”

ሰውነቴ ወደ ኋላ ተንቀጠቀጠ እና ለምን እንደገባኝ ስረዳ ተንገላታሁ። አንድ ጭራቅ ሰው የመሰለ አጋንንት ፍጡር ቀና ብሎ ተመለከተኝ። ሴቶችን እና ሕፃናትን ከሚጠብቀው የመጨረሻው የመከላከያ መስመር ዙሪያ ሲቃረብ አየኝ። ሰይፉ ልክ እንደ ወጣት ተዋጊዎች። በክፉ በሚነድ የክፋት ቁጣ አበራ እና ሁለት እጥፍ ይበልጣል።

የተበታተኑ የመንደሩ ነዋሪዎች በመጨረሻ ተስፋቸው የተጠናከረ መሰናክል ለመፍጠር ሲጣደፉ ፣ ጓዶቹ ከዋና ሻምፒዮናቸው በስተጀርባ በደረጃዎች ውስጥ ወደቁ። ሰይፋቸውን ወደ ላይ ከፍ እና ወደ ታች እያነሱ ይዘምራሉ ፣ እነሱ ግን ርቀታቸውን ጠብቀዋል።

ከእግሬ በታች መሬት እየተንቀጠቀጠ ወጣቱ ተዋጊ ወደ ጦርነት ሲገባ ባየሁ ጊዜ ምን እየሆነ እንዳለ ለማየት ዙሪያዬን ተመለከትኩ። የአጋንንት ፍጡር እንዲሁ ክስ ሰንዝሯል። የእግራቸው ዱካ በተጨናነቀው መሬት ላይ ተመታ። እያንዳንዳቸው ጉልበታቸውን ሲጠሩ ግዙፍ ውጊያ ኦራ መገንባት ጀመረ።

ግዙፍ የሆነውን ግዙፍ መዋቅር ስመለከት “ወጣቱ ይሞታል?” በነጎድጓድ በሰይፍ ግጭት ተገናኙ እና ወጣቱ መሬቱን እንደያዘ በማየቴ በጣም ተደሰትኩ። ከመካከላቸው የትኛው የበለጠ ጥንካሬ እንደነበረ ለማየት አንዱ በሌላው ላይ ይጫናል። መጀመሪያ ላይ ሰው-ፍጡሩ አንድ እርምጃ ወደ ኋላ ተመለሰ ፣ ግን ከዚያ በኋላ እግሩን መልሶ ለማግኘት የበለጠ ተጭኖ ተዋጊው አንድ እርምጃ ወደ ኋላ እንዲመለስ አደረገ።

እርስ በእርስ በትኩረት ተመለከቱ እና ሁለቱም የበለጠ ክብደታቸውን ወደ አቋማቸው ገፉ። ግዙፉ በሰይፉ ተጨማሪ ሃይል ጠርቶ እስኪገፋ ድረስ ለተወሰነ ጊዜ ወደ ኋላ ተመለሱ። ወጣቱ ወደ ኋላ ተሰናከለ ፣ ግን በፍጥነት መረጋጋቱን አገኘ።

ይህ በእንዲህ እንዳለ ጭካኔ የተሞላበት ጠንቋይ እሱን እንደወደቀው በማሰብ ወደ መንደሩ እና ወደ ጓዶቹ ዞረ። ሰይፉን ከጭንቅላቱ በላይ እያወዛወዘ መንቀጥቀጥን እና መንቀጥቀጥን ፣ የመንደሩን ነዋሪዎች ማሾፍ እና የእርሱን አገልጋዮች ማጠንከር ጀመረ። እሱ ግን የመንደሩ ነዋሪዎች እና ተራ ሰዎች ከእሱ ባሻገር ሲመለከቱ ብዙም ትኩረት እንዳልሰጡት ያስተውላል።

ግዙፉ ተበሳጭቶ ፣ ተዋጊውን በትግል አቋሙ ሲጠብቀው በሁለት እጆቹ ጫፉን ያዘ። የብረት-ዛፎችን ለመደምሰስ ሁለቱም ወደ መወዛወዝ ወደፊት ይሄዳሉ።

በእያንዳንዱ የሰይፍ ግጭት የእሳት ብልጭታ እንዳይነሳ የመንደሩ ነዋሪዎች እና ሄኖክማን ተሸሸጉ። አንደኛው የእሳት ብልጭታ በቀጥታ ወደ እኔ ሲያመራ ዳክዬ ፣ እና በእሳቱ ውስጥ መስክ ለማየት ዞርኩ። አንድ አድማ መቶ ሰዎችን ሊያጠፋ የሚችል የውጊያው ጥንካሬ ነበር።

እንደገና አንድ ላይ ሲጋጩ ፣ እርስ በእርሳቸው በጣም ቅርብ እስከነበሩ ድረስ ክብደታቸውን እርስ በእርስ ገፉ። እነሱ ክርኖች ተጋጩ። አቋማቸውን ሲቀይሩ ጉልበታቸውም ከጊዜ ወደ ጊዜ ይጋጫል። አውሬ-ጋኔኑ ፣ እንደ አውሬው መሰል እግሮቹ ፣ አንድ የግራ እርምጃ ወደ ፊት ቀጥ ብሎ ቀጥ ብሎ ቀጥሏል። ወደ መክፈቻው በመሄድ በግራ ጉልበቱ ላይ በትንሹ ወደ ታች ተንበርክኮ ወደ ላይ በመውጣት ቀኝ ጉልበቱን በተዋጊው ግራ ጎን ላይ አንኳኳ።

ወጣቱ ወደ ቀኝ በመውደቁ ጀርባው ላይ ወደ መሬት ዞረ። ከጥቅሙ ጋር ፣ ግዙፉ ያለማቋረጥ በሀይሉ ሁሉ ደጋግሞ ያወዛውዛል። እያንዳንዱን ጥቃት ለመግታት በጣም አስቸጋሪ እየሆነ ሲመጣ ተዋጊው ኃይል ይጠፋል። ሆኖም ፣ አውሬው-አውሬው ረዥም ስለነበረ እሱ በጣም ቀርቦ ነበር። በግዙፉ ሰይፍ ጫፍ ላይ ወደ ላይ እየሮጠ ፣ ግዙፉ ሰውነቱ ተጋልጦ ስለነበረ በፍጥነት ወደ ኋላ ይመለሳል።

ሁለቱም ለአፍታ የቆሙ ይመስላሉ። እስትንፋሳቸውን መያዝ እንደሚያስፈልጋቸው ወይም እርስ በእርስ እንደገና እየገመገሙ እንደሆነ እርግጠኛ አልነበርኩም። አውሬው የበለጠ ጠንካራ እና ትልቅ ነበር ፣ እና ስለሆነም ተከሰሰ። ተዋጊው ከእያንዳንዱ ድብደባ ጋር ይመሳሰላል ፣ እናም ግዙፉ በኃይል በእሱ ላይ ምን ጥቅም ነበረው ፣ በቅልጥፍና ፈለገ። በልጅነቴ አፈ ታሪኮች ውስጥ ከሰማኋቸው ሁሉ ይህ ተዋጊ በእርግጥ ኃያል ነበር ብዬ ለራሴ አሰብኩ። ሆኖም አንድ ተዋጊ አፈ ታሪክ ሆኖ ማየቱ ራሱ ትልቅ ሐውልት ነበር።

እርስ በእርስ ቅርበት ያለው ፣ ጋኔኑ-አንገቱ አንገትን በማነጣጠር በአግድም ያወዛውዛል። ወጣቱ በተቻለ መጠን ወደኋላ በመገጣጠም ጭንቅላቱ እና አካሉ ወደኋላ ዘንበል በማድረግ ትልቅ የኋላ እርምጃ ወሰደ። ግራ እጁን መሬት ላይ በማስቀመጥ ግዙፉ በፍጥነት ለመምታት ወደ ውስጥ ገባ። ሆኖም ተዋጊው ወደ ኋላ ተነስቶ የቀኝ ረገጣ ወደ ግዙፉ አገጭ አገደ።

ወደ ኋላ እየተንቀጠቀጠ ፣ ጋኔኑ-ፍጡር ዓይኑን አስተካክሎ ከከንፈሩ ጎን ያለውን የሚንጠባጠብ ደም አበሰ።

ተቆጥቶ ተጨማሪ ኃይልን በመጥራት ኃይል ይሰጣል። የእርሳቸው ጭፍሮች ከጠንካራ ጥንካሬያቸው የተነሳ ደካማ መስለው መታየት ጀመሩ። የመንደሩ ነዋሪዎች ይህንን አስተውለው ጥንካሬያቸውን ሰብስበው ጥቃት ጀመሩ።

ግዙፉ ወደ አንድ መቶ ሰማንያ ዲግሪ ሽክርክሪት በፍጥነት እርምጃ በመውሰድ ወጣቱን ተዋጊ ለማታለል ብቻ ይራመዳል ፣ እና በቀኝ እጁ አንገቱን ያወዛውዛል ፣ ያመለጠ ብቻ። ሆኖም የግራ እጁ በደረት ውስጥ ይርቃል።

የጦረኛው ክንዶች እና ትከሻዎች ከድፋቱ ህመም እና ኃይል ወደ ውስጥ ተጣበቁ። እሱ ለማገጃ ሰይፉን ለማንሳት ይሞክራል ፣ ግን አሁንም ተደነቀ እና የግዙፉን ጅብ ማጠፍ አልቻለም። ቢላዋ ወጋ ፣ ለስላሳ እና ንፁህ ፣ ሁለቱንም ትጥቅ እና አጥንትን ቆረጠ።

ወጣቱ ተዋጊ በጉልበቱ እንደወደቀ ከባድ ህመም ደረቴ ውስጥ ሲገባ ተሰማኝ። አንድ እጁ ቁስሉን ወደ ግራ ጎኑ ሲሸፍን ፣ ሌላኛው በከፊል መሬት ውስጥ ወድቆ የቆየውን ሰይፉን ያዘ።

ሰው የሚመስል አውሬ ተዋጊውን ሕይወት ለመጨረስ ለመጨረሻ ምሳ እጆቹን ወደ ላይ አነሳ። ተዋጊው ክብደቱን ለመገጣጠም የግራ እጁን በአጠገቡ ባለው አለት ላይ አደረገ። በጠንካራ የኋላ እጁ በመያዝ ጥቃቱን በሚገታ ቅስት ሰይፉን ከምድር መዘዘ። ከዚያም ፍጥነቱን በመወንጨፍ ሰይፉን ለመውጋት ከዐለቱ ላይ ገፋው።

በመንገዱ በረደ ፣ ክፍት አፍ ያለው ጋኔን በሆዱ ላይ ባለው ትጥቅ ውስጥ በሚወጋው ሰይፍ አለማመን ተመለከተ። ወጣቱ ተዋጊ ፣ ወደ ፊት እጁ አቀማመጥ በመመለስ ፣ እግሮቹን ቆሞ ሲቆም ሰይፉን ወደ ላይ ወደ ላይ ይወጋዋል። ግዙፉ ሰይፍ ተንቀጠቀጠ እና እንደ ነሐስ ዓምድ መሬት እንደወደቀ ወደቀ።

ግፈኞቹ ተበተኑ ግን አንዳንዶቹ የግዙፉን ሰይፍ ለማንሳት ሞክረዋል ፣ ግን በጣም ከባድ ነበር። በተጨማሪም መዳፋቸውን እና ጣቶቻቸውን አቃጠለ። ያን ጊዜ ሰይፉ ከዓይናቸው ጠፋና ሸሹ።

ገዳዩ ገዳይ ድብደባ ቢደርስብኝም ወደ እኔ ተዛወረ። ወደ ኋላ ለመመለስ እና ርቀቴን ለማቆየት ፈልጌ ነበር ፣ ግን እኔ ወደ እሱ እየራሴ አገኘሁ። ይህን ሳደርግ ሰይፉ ሲንጠባጠብ አስተዋልኩ። ለተስፋ ያለቀሱ ሰዎች እንባ ምላሱ ላይ እየፈሰሰ ነበር።

“ይህ ሰይፍ ተስፋቸው ነው!” ተዋጊው ጮኸ። በእንባ ሁሉ እየጠነከረ የሚሄድ የዘላለም ተስፋን ሰጠ። ምንም ያህል ትልቅም ይሁን ትንሽ ፣ ሰይፉ እንባን አልቀበልም።

ሰይፉ እጅግ በጣም በልበ ሙሉነት ተናገረ ፣ “ለነፃነት ሁል ጊዜ ዋጋ አለ። ነፃነቱ ሲበዛ የሚከፈለው ዋጋ ይበልጣል ፣ እና ትልቁ ነፃነት ሕይወትዎን ይጠይቃል። ሰይፉ የሚያናግረኝ ወይም የሚናገረው መሆኑን ለማየት ተዋጊውን ተመለከትኩ።

“ይህን ሰይፍ ትወስዳለህ?” ወጣቱ ጦረኛ ጠየቀ።

ምን ያህል ደፋር እንደነበረ ፣ እና ወታደር መሆን ማለት ምን ማለት እንደሆነ አሰብኩ። እኔ ግን-

“ከመጀመሪያው ከእኔ ጋር ነበሩ። ተከተሉኝ ፣ ከእኔ ተማሩ ፣ እና አሁን የበለጠ ነገሮችን ማድረግ ይችላሉ።

ለማሰላሰል ከትንሽ ዝምታ በኋላ እንደገና “ወይም ሌሎች እንዲወድቁ ትፈቅዳላችሁ” አለ።

ቁመቱም እንደበፊቱ ጠንካራ ቢመስልም በጉልበቱ ተንበርክኮ ሲመለከት አየሁት። ኃይሉ እየቀነሰ ሲሄድ ፣ እንዳይወድቅ በሙሉ ኃይሉ ሲይዘው ቀኝ እጁ ጉብታውን ያዘ።

“እኔ ግን ብቁ አይደለሁም” አልኩት።

“ለዚህ ነው የጠየቅኋችሁ። እርስዎ ብቁ እንደሆኑ ካመኑ ከዚያ ሌላ እመርጣለሁ። ሰይፉ ብቁ ያደርጋችኋል ” በእነዚህ የመጨረሻ ቃላት ወጣቱ የመጨረሻ እስትንፋሱን ትቶ ነበር። በሰይፍ መፈልፈፍ ጊዜ እሱ ሲያለቅስ እንደነበር አስታውሳለሁ። ሕይወቱን እንደሚያጠፋው ያውቅ ነበር። ሀዘኑ የሌላ ሰው ደስታ ነበር።

ሰይፉ ወደ ውስጥ እና ወደ ውስጥ መገልበጥ ጀመረ ፣ ስለሆነም በፍጥነት ያዝኩት።

“ስለ ወጣቱ አትጨነቁ። አየህ ፣ ከእኔ ጋር ለመሆን ፣ ከእኔ ጋር አንድ መሆን አለብህ። አሁንም ከእኔ ጋር ነው። እኔም ስለመረጣችሁ እርሱ እንደመረጣችሁም ማወቅ አለባችሁ። ”  

"ስምህ ማን ይባላል?" ብዬ ጠየቅሁት።

“አስቀድመህ ታውቃለህ።”

እኔ የእሱን ተረት ስም አውቅ ነበር ፣ ግን ያ እውነተኛ ስሙም ቢሆን እርግጠኛ አልነበርኩም። “እናንተ ሰይፎች ናችሁ!” አውጃለሁ። ኃይለኛ ማዕበል መጣብኝ። ፍርሃት ፣ በትንሹም ቢሆን ፣ ተበታተነ።

አእምሮዬ ከሰይፍ ጋር መመሳሰል ጀመረ። እሱ እያንዳንዱን ሀሳቤን ያውቅ ነበር እናም በተወሰነ ደረጃ የራሱን አውቃለሁ - ቢያንስ እኔ እንድፈልገው የፈለገኝ። መናገር አያስፈልግም ነበር ፣ ሆኖም ሰይፉ ተናገረ ፣ “ጊዜ አናባክን። ሂድ! ”

​